تکنیک های خواب توماس ادیسون در تحریک خلاقیت موثر است & زومیت

توماس ادیسون مخالف خواب بود. در مصاحبه ای که در سال 1889 در مجله علمی آمریکایی منتشر شد، این برقکار قدرتمند ادعا کرد که هرگز بیش از چهار ساعت در شب نمی خوابد. برای او خوابیدن اتلاف وقت است. با این حال، ادیسون از خواب برای تحریک خلاقیت خود استفاده می کند. گفته می شود که مخترع در حالی که توپ در دستانش است به خواب می رود و تصور می کند که اگر بخوابد توپ روی زمین می افتد و او را بیدار می کند. به این ترتیب او افکاری را که در هنگام خواب داشتیم به خاطر می آورد اما اغلب آنها را به خاطر نمی آورد.

محققان خواب اکنون می گویند که این می تواند علاقه ای به ادیسون باشد. مطالعه جدیدی که اخیراً در مجله Science Advances منتشر شده است گزارش می دهد که ما دوره های کوتاهی از خلاقیت و بینش نسبت به حالت شفافی داریم که هنگام به خواب رفتن رخ می دهد. این مرحله از خواب مرحله N1 یا مرحله NREM (خواب بدون حرکت سریع چشم) نامیده می شود.

نتایج نشان می دهد که اگر بتوانیم حالت بین خواب و بیماری را کنترل کنیم (به نام حالت هیپناگوژیک: حالت گذار از بیداری به خواب)، ممکن است افکار روشن خود را راحت تر به خاطر بسپاریم.

حسابرسی دلفین مؤسسه مغز پاریس با الهام از ادیسون، مسائل ریاضی را با کدهای مخفی به 103 شرکت‌کننده ارائه کرد که به حل سریع‌تر آنها کمک کرد. 16 نفر که به سرعت سرنخ را کشف کردند از مطالعه حذف شدند. 20 دقیقه دیگر استراحت کنید و بخواهید در حالی که جسم را در دست راست خود گرفته اند دراز بکشند. اگر بدن فرو بریزد، از آنها خواسته می شود قبل از ترک بدن، آنچه را که فکر می کنند گزارش دهند.

در طول استراحت، شرکت‌کنندگان تحت پلی‌سومنوگرافی (تست خواب چندگانه) قرار گرفتند، فناوری که حرکت مغز، چشم‌ها و ماهیچه‌ها را برای ارزیابی وضعیت هوشیاری فرد نظارت می‌کند. به این ترتیب، محققان می توانند بر اساس فعالیت مغز تعیین کنند که کدام شرکت کنندگان به جای N1 یا N2 (مرحله بعدی و کمی عمیق تر از خواب) بیدار می شوند.

پس از استراحت مجدداً مسئله ریاضی به شرکت کنندگان در مطالعه معرفی شد. افرادی که در مرحله N1 خوابیدند، سه برابر بیشتر از کسانی که در طول دوره آزمایشی از خواب بیدار شدند، و تقریباً شش برابر بیشتر از کسانی که در مرحله N2 رفتند، قانون پنهان را کشف کردند. البته زمان این کشف فوری نبود، اما پس از چندین تلاش برای حل مسائل ریاضی مطابق با تحقیقات قبلی در مورد شناخت و خواب به وجود آمد.

_{در 19 جولای 1921، توماس ادیسون زیر درختی در مریلند دراز کشیده بود. در پس‌زمینه، رئیس‌جمهور وارن گامالیل هاردینگ در حال خواندن روزنامه‌ای در نزدیکی محل اقامت هاروی فایرستون، تاجر آمریکایی و موسس شرکت تایرسازی فایرستون است.}

در مورد اینکه آیا تکنیک نگه داشتن توپ ادیسون موثر است یا خیر، یک مطالعه جدید اثربخشی آن را باورنکردنی می‌داند و شرکت‌کنندگان به احتمال زیاد بطری‌های کوچک را برای نگه‌داشتن می‌برند. از 63 شرکت کننده ای که بطری را در حالی که خواب بودند دور انداختند، 26 نفر بعد از چرت N1 این کار را انجام دادند. با این حال، یافته ها نشان می دهد که ما این فرصت را داریم که درست قبل از خواب خلاق باشیم.

مانند ادیسون، ممتحن گفت که تجربه شخصی او از آموزش الهام گرفته از خواب است. او می گوید:

من همیشه تجربیات هیپناگوژیک زیادی داشته ام. تجربه ای رویایی که برای مدت طولانی مرا مجذوب خود کرده است. من متعجبم که تقریباً هیچ دانشمندی این موضوع را در دو دهه قبل مطالعه نکرده است.

یک مطالعه منتشر شده در سال 2018 نشان داد که دوره کوتاه‌تر «استراحت آرام» احتمال کشف همان قانون ریاضی مورد استفاده در آزمون را افزایش می‌دهد. پنی لوئیس، روانشناس دانشگاه کاردیف در ولز، پیشنهاد می‌کند که هم خواب REM (مراحل خواب که در آن چشمان ما حرکت می‌کنند و بیشتر رویاهای ما اتفاق می‌افتد) و خواب غیر REM با هم برای ارتقای حل مشکل کار می‌کنند.

با این حال، ممیزی گفت که او هیچ تحقیق دیگری که به طور خاص به تأثیر کمبود خواب بر خلاقیت بپردازد، ندیده است. با این حال او نمونه های تاریخی زیادی از این پدیده ذکر می کند. او می گوید:

طبق افسانه ها، اسکندر مقدونی و آلبرت انیشتین ممکن است از تکنیک ادیسون استفاده کرده باشند. برخی از رویاهایی که الهام‌بخش اکتشافات بزرگ هستند، می‌توانند تجارب هذیانی‌تر از کابوس‌های شبانه باشند.

یکی از نمونه های معروف شیمیدانی به نام آگوست کوکوله است که ساختار حلقه بنزن را در حالت نیمه خواب پس از دیدن مار نیش زدن دم آن کشف کرد. سالوادور دالی هنرمند سورئالیست نیز از روش ادیسون استفاده می کند: وقتی به خواب می رود کلید یک صفحه فلزی را نگه می دارد تا وقتی به خواب می رود با افتادن کلید از خواب بیدار شود. به نظر می رسد این اثر الهام بخش هنر و نقاشی او بوده است.

دیوید کوک، رئیس دفتر کریستین ساینس مانیتور در واشنگتن گفت: «آدام هار هوروویتز از آزمایشگاه رسانه ای موسسه فناوری ماساچوست، که این فناوری را برای تعامل با فرآیند هیپناگوژیک توسعه داد، اما با تیم حسابرسی کار نکرد.

این مطالعه درک مشترکی از ادراک و خلاقیت ارائه می دهد. مهمتر از آن، این آموزشی است که می توانید خود را در خانه آزمایش کنید. اشیاء فلزی را نگه دارید، روی مسائل بسیار خلاقانه تمرکز کنید و ببینید چه اکتشافاتی می توانید انجام دهید.

به گفته جاناتان شولر، روانشناس دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا، که در این برنامه شرکت نکرد، مطالعه جدید لزوماً ثابت نمی کند که هر کسی می تواند در مراحل اولیه خواب آلودگی چیزی خلاقانه کشف و کشف کند. او گفت که حضور در این منطقه مورد نظر تنها ممکن است شرکت کنندگان را توانبخشی کند و حل مسائل را برای آنها آسان کند.

اما Scholar اذعان می کند که ممکن است مشکلات جدی تری در یافته های مطالعه وجود داشته باشد. او می گوید:

نتایج جدید نشان می‌دهد که الگوهای خواب خلاقانه‌ای وجود دارد که در آن افراد به اندازه کافی می‌خوابند تا وقتی بیدار هستند به عناصری که وجود ندارند دسترسی داشته باشند، اما خواب آنها به عمق این عناصر فراموش نشده است.

با وجود اینکه خواب به عنوان دوره ای از مغز معروف است، اما یک فعالیت عصبی بسیار است. در طول خواب، سلول‌های مغز فعال می‌شوند و باعث تحریک و ذخیره خاطرات می‌شوند و به نظر می‌رسد به ما کمک می‌کنند خلاقیت ذهنی خود را تحریک کنیم.

این معاینه امیدوار است نه تنها یافته‌های او را در تحقیقات آینده تأیید کند، بلکه تعیین کند که آیا تمرکز بر وضعیت هیپناگوژیک می‌تواند به ما در حل وظایف و مشکلات واقعی با استفاده از پتانسیل خلاقانه محدودیت‌های خواب کمک کند.

علاوه بر این، او و تیمش در حال بررسی پتانسیل تعامل مغز و رایانه برای تعیین الگوی امواج مغزی مرتبط با شروع خواب هستند. این می تواند به تعیین زمان بیدار شدن افراد برای خلاقیت کمک کند. ممیزی می گوید:

همچنین می‌توانیم به مردم بیاموزیم که چگونه خلاق باشند. تصور کنید زمانی که افراد در حال وارد شدن به شرایط دلخواه هستند صداهایی تولید می شود و زمانی که آنها در خواب عمیق هستند صداهای دیگری ایجاد می کنند. چنین روش هایی می تواند به آنها یاد دهد که چگونه حالت خلاق را شناسایی کنند و چگونه به آن دست یابند.