نروژ که اولین مدال طلای بازی‌های پکن را کسب کرد و سپس به مدت دو هفته به قهرمانی خود ادامه داد، روز یکشنبه در آخرین مسابقه اسکی صحرای کانتری، شانزدهمین و آخرین طلای خود را به دست آورد.
در مجموع، یک رکورد برای یک کشور در یک بازی زمستانی، یک نمایش بی امان از تسلط چند ورزشی توسط ورزشکاران نروژی بود که این کشور پنج میلیون نفری را به راحتی از رقبای پرجمعیتتری مانند روسیه، آلمان، کانادا و ایالات متحده پیشی گرفت.
37 مدال نروژ، 5 مدال بیشتر از روسیه بود که در جدول مدال‌ها دوم شد، و 16 مدال طلای این کشور با 12 مدال از آلمان فاصله گرفت. بیش از یک سوم کل خود – نروژ همچنین با برنده شدن در ورزش هایی مانند پرش با اسکی، ترکیبی نوردیک، اسکیت سرعت و اسکی کراس کانتری و سبک آزاد، تنوع نشان داد.
اولین و آخرین مدال نروژ توسط همین ورزشکار به دست آمد: ترز یوهاگ، که اولین طلای بازی ها را در اسکیاتلون زنان در روز بعد از مراسم افتتاحیه و یک فینال در مسابقه 30 کیلومتر آزاد زنان که تنها چند ساعت قبل به پایان رسید را به دست آورد. مراسم اختتامیه در این بین، جوهاگ سومین طلا را در مسابقات کلاسیک 10 کیلومتر به دست آورد.
جوهاگ گفت: “من بسیار افتخار می کنم و بسیار خوشحالم” و افزود: “14 روز پیش که اولین موردم را گرفتم بسیار خوشحال بودم و نمی توانم باور کنم که باید بیشتر داشته باشم.”
یوهاگ یکی از 11 المپیکی نروژی بود که با بیش از یک مدال بازی ها را ترک خواهند کرد. دو ورزشکار مارته اولسبو روئیزلند (3 طلا، 2 برنز) و یوهانس تینگز بوئه (4 طلا، 1 برنز) هر کدام با پنج طلا پیشتاز بودند.
در حالی که برادر بزرگتر بو، تارجی، چهار مدال از خود در بیاتلون به دست آورد، خانواده بو در رده سیزدهم جدول مدال‌های کلی قرار گرفت، با کره جنوبی و درست جلوتر از فنلاند – برای برابری با یوهانس هوسفلوت کلایبو، اسکی‌باز متقاطع کانتری. Klaebo با امید طولانی به کسب شش طلا به چین آمده بود. در عوض، او با مجموعه ای بیشتر به خانه رفت: دو طلا، یک نقره و یک برنز.
یوهاگ گفت: “این یک بازی شگفت انگیز برای کل تیم نروژ بود.”
