[ad_1]
داده‌های منتشر شده در صبح روز سه‌شنبه نشان می‌دهد که چین از تعهدات خود در قرارداد تجاری ۲۰۲۰ با ایالات متحده بسیار کوتاه است و نتوانست حجم وعده داده شده هواپیماهای آمریکایی، سویا، انرژی، خدمات و سایر محصولات را قبل از پایان سال گذشته خریداری کند.
در یک توافق تجاری که در ژانویه 2020 با رئیس جمهور سابق دونالد جی. ترامپ امضا شد، رهبران چین متعهد شدند که علاوه بر سایر تعهدات تجاری، 200 میلیارد دلار کالا و خدمات آمریکایی را تا پایان سال 2017 تا پایان سال 2017 خریداری کنند. این اهداف در آن زمان جاه طلبانه تلقی می شدند و به سطح بی سابقه ای از خرید توسط چین می رسید.
چاد باون، یکی از همکاران ارشد این شرکت گفت: برای دستیابی به این اهداف، چین باید حداقل 227.9 میلیارد دلار از صادرات ایالات متحده را در سال 2020 و 274.5 میلیارد دلار در سال 2021 خریداری کند که در مجموع 502.4 میلیارد دلار در طول دو سال خواهد بود. موسسه پترسون برای اقتصاد بین الملل
اما چین نزدیک نشد، آقای. باون در تجزیه و تحلیل داده های تجاری منتشر شده در روز سه شنبه گفت، تنها 288.8 میلیارد دلار یا 57 درصد از صادرات آمریکا را که وعده داده بود خریداری کرده است.
این حجم در واقع کمتر از سطوح سال 2017 بود که به عنوان مبنایی برای توافق عمل کرده بود. باون گفت. به عبارت دیگر، چین هیچ یک از 200 میلیارد دلار صادرات اضافی را که متعهد به خرید آن بود، خریداری نکرد.
آقای. ترامپ که در تلاش برای تحمیل یک توافق تجاری، تعرفه های سختی را بر کالاهای چینی اعمال کرد، گفته بود این خریدها کسری تجاری آمریکا با چین را کاهش می دهد. آقای. ترامپ شکاف بین واردات و صادرات آمریکا را دلیلی بر ضعف اقتصادی می دانست و قول داد که توافق تجاری او باعث رونق صادرات، به ویژه در کشور کشاورزی، در آستانه انتخابات 2020 خواهد شد.
اما داده های تجاری منتشر شده در صبح سه شنبه نشان می دهد که این نتایج هرگز محقق نشدند.
صادرات کالاهای ایالات متحده به چین در سال 2021 نسبت به سال قبل از آن رشد قابل توجهی داشت و با افزایش 21.4 درصدی به 151.1 میلیارد دلار در سال 2021 رسید که شامل حجم بی سابقه کالاهای کشاورزی است. اما تقاضای آمریکا برای واردات از چین نیز افزایش یافت و کسری بودجه آمریکا با چین نسبت به سال قبل 14.5 درصد افزایش یافت و به 355.3 میلیارد دلار رسید.
در حالی که خرید محصولاتی مانند سویا، لوازم پزشکی و نیمه هادی ها قوی بود، فروش خودروها و هواپیماها ضعیف بود و صادرات خدمات مانند گردشگری و آموزش به شدت از این همه گیری آسیب دید. ردیابی باون نشان می دهد.
چین در سایر تعهدات در توافق تجاری، مانند رفع موانع فنی برای کشاورزی آمریکا، تقویت حمایت از مالکیت معنوی و باز کردن بخش مالی خود، پیشرفت بیشتری کرد.
و مقامات هر دو دولت به شرایط غیرمعمول بیماری همه گیر به عنوان دلیل کمبود اشاره کرده اند، از جمله توقف کارخانه ها، اختلالات حمل و نقل و نوسانات در تقاضای مصرف کنندگان.
در صورتی که یکی از طرفین به تعهدات خود عمل نکند، توافق تجاری شامل یک مکانیسم اجرایی بود. در این سناریو، توافق تجاری از هر دو دولت می‌خواهد تا مذاکرات را انجام دهند. اگر این گفتگوها ناموفق باشد، می توان تعرفه هایی را اعمال کرد.
اما در گفتگو با دولت بایدن، رهبران چین به بندی در این توافق تجاری اشاره کرده‌اند که خواستار رایزنی بین دولت‌ها می‌شود «در صورتی که یک فاجعه طبیعی یا سایر رویدادهای غیرقابل پیش‌بینی خارج از کنترل طرف‌ها، یک طرف را از رعایت به موقع آن به تأخیر بیندازد. تعهداتش.»
اما «امضا چیزی که از ابتدا مشکل‌ساز بود، اگر نگوییم غیرواقعی، نشان‌دهنده درجه‌ای از سوء نیت هر دو طرف است». باون گفت.
دولت بایدن اطلاعات کمی در مورد مذاکرات خود با چین یا اینکه چگونه قصد دارد با توافق تجاری چین ادامه دهد، ارائه نکرده است، به غیر از این که گفته باشد قصد دارد چین را به تعهدات خود نگه دارد. دفتر نماینده تجاری ایالات متحده بلافاصله به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد.
اسکات پل، رئیس اتحاد برای تولید آمریکا، که نماینده تولیدکنندگان و کارگران است، گفت که خرید کالا هرگز راه حلی برای رفع یک رابطه تجاری کج‌برانگیز آمریکا و چین نبوده و تا زمانی که مسائل اساسی‌تر در این رابطه – مانند چینی‌ها مورد توجه قرار نگرفت. یارانه ها، سرقت مالکیت معنوی و قوانین ضعیف کار و محیط زیست – شکاف تجاری گسترده باقی خواهد ماند.
او گفت: «نتایج توافق تجاری فاز 1 با چین رسماً اعلام شده است – و به نظر من، آیا آنها ناامیدکننده هستند.
[ad_2]
