کوچکترین حیوان در اقیانوس بلندترین کوه جهان – زومیت را تشکیل می دهد

هنگامی که میکروارگانیسم هایی مانند چنار در کم عمق دریا می میرند و به کف دریا می افتند، می توانند محتوای کربن پوسته زمین را افزایش دهند و آن را نرم و نرم تر کنند.

مطالعات موردی 20 کوه از سراسر جهان، از جمله کوه‌های راکی، آند، اسوالبار نروژ، اروپای مرکزی، اندونزی و ژاپن، دوره افزایش ترسیب کربن در اقیانوس را با تشکیل کوه‌ها در سطح اقیانوس مرتبط می‌کند. سیاره. .

محققان در این مطالعه گفتند:

کربن اضافی فرسایش پوسته، تشکیل مناطق کوهستانی و در نتیجه ایجاد ظاهر فعلی یک صفحه تکتونیکی را آسان تر می کند.

این تغییرات حدود 2 میلیارد سال پیش و در اواسط دوره پالئوپروتروزوییک آغاز شد. در این مدت، بیوکربن های حاصل از پلانکتون ها و باکتری ها تجمع گرافیت را در شیل کف اقیانوس به طور قابل توجهی افزایش دادند. این فرآیند باعث می شود این سنگ ها چسبناک و لایه لایه شوند.

این سنگ با کمک سوخت کربن بالا می‌آید که در اثر برخورد صفحات تکتونیکی، کوه‌ها را تشکیل می‌دهد. هندسه دقیق این پدیده پیچیده تر از این شکل است و ممکن است دال در جهت مخالف روی هم چیده شود.

بیش از 100 میلیون سال، بیشتر کوه ها در قسمت های ضعیف پوسته شروع به وجود کردند. کوه های بزرگتر نیز از همین الگو پیروی می کنند. به عنوان مثال، در هیمالیا، حدود 50 میلیون سال پیش، نیروهای زمین ساختی رسوبات پالئوپروتروزوییک حاوی غنی ترین مواد آلی را متمرکز کردند.

زمان و مکان این رویدادها نشان دهنده نقش کربن آلی در گرافیت در شکل گیری زمین شناسی سیاره ما است. جان پارنلزمین شناسان دانشگاه آبردین در اسکاتلند می گویند:

در نهایت، آنچه تحقیقات ما نشان داده است این است که کلید شکل گیری کوه ها زنده شده است. این نشان دهنده ارتباط نزدیک‌تر بین زمین و زیست‌شناسی آن از آنچه ما می‌توانیم تصور کنیم، دارد.

در این مطالعه از اطلاعات مقالات منتشر شده قبلی در مورد تشکیل کوه He و زیست توده دریایی استفاده شد. مطالعات متعدد اخیر نشان داده است که صفحات تکتونیکی باید توسط گرافیت شل شوند تا کوه ها را تشکیل دهند. اما نحوه ساخت این گرافیت نامشخص است.

تحقیقات جدید نشان می دهد که حیات دریایی بخش مهمی از این فرآیند است. همه 20 کوه بررسی شده حاوی سنگ های سیاه غنی از کربن هستند که به نظر می رسد منشاء بیولوژیکی داشته باشند. پروفسور پرنل می گوید:

ما می توانیم آن را در مکان هایی مانند هریس، تایر و گرلوک در شمال غربی اسکاتلند ببینیم. یعنی جایی که ریشه های کوه های باستانی و گرافیت لغزنده ای که به شکل گیری آنها کمک کرده هنوز وجود دارد.

شیوع حیات دریایی در 2 میلیارد سال پیش ممکن است در پاسخ به یک رویداد بزرگ اکسیژن رخ داده باشد. زمانی که باکتری های فتوسنتزی شروع به تولید مقادیر زیادی اکسیژن می کنند، شرایط جدیدی برای حمایت از حیات تک سلولی مانند پلانکتون های دریایی ایجاد می شود.

جزیره تایر در اسکاتلند که اکنون کاملاً مسطح است و کوه 2 میلیارد ساله آن بر اثر فرسایش ناپدید شده است.

ایجاد یک کوه به بیوکربن زیادی نیاز ندارد. تنها بخش کوچکی از زیست توده در لبه صفحه تکتونیکی کافی است تا هنگام برخورد آنها به بالا یا پایین بلغزانند. با این حال، در مناطق مرتفع حاوی رسوبات پالئوپروتروزوییک، محتوای کربن همیشه بیشتر از 10٪ و گاهی اوقات تا بیش از 20٪ است.

به طور خلاصه، فوران عجیب حیات دریایی میلیاردها سال پیش به نظر می رسد که زمینه را برای بسیاری از مناطق کوهستانی که امروزه می بینیم فراهم کرده است. نویسندگان تحقیق این موضوع را به شرح زیر بیان می کنند:

از آنجایی که میزان کربن رسوب در پالئوپروتروزوییک به طور غیر طبیعی زیاد است، تزریق کربن به ناحیه فرورانش بیشتر است و تغییر شکل پوسته آسانتر از قبل است.

اگر این گروه درست باشد، میکروسکوپ تک سلولی شناور در دریا می تواند نقش کلیدی در ایجاد بزرگترین ساختار زمین شناسی سیاره ما داشته باشد. بزرگترین چیزهای دنیا می توانند از کوچکترین چیزها سرچشمه بگیرند!

این مطالعه در مجله Communications Earth & Environment در مجله Nature منتشر شد.