[ad_1]
کشف یک سیاره بزرگ فراخورشیدی در قنطورس b می تواند فرضیه سیاره ای را اصلاح کند. منظومه دوتایی قنطورس 325 سال نوری از زمین فاصله دارد. سیاره قنطورس b ۱۱ برابر بزرگتر از مشتری است که گونه ای بی سابقه است.
این سیارک به همراه دو ستاره دیگر در منظومه مرکزی ده برابر بزرگتر از خورشید ما هستند. بنابراین، این منظومه سنگین ترین منظومه ستاره ای است که این سیاره تاکنون کشف کرده است. همچنین، قنطورس داغترین سیستم ستاره میزبانی است که تاکنون شناخته شده است.
مارکوس جانسون“کشف سیارات در اطراف سیارات گریز از مرکز بسیار هیجان انگیز است. زیرا می تواند چشم انداز ستاره توده میزبان را تغییر دهد.
منظومه توده ای ستاره های گرمسیری
دو ستاره قنطورس نزدیک به 15 میلیون سال سن دارند و 4.5 میلیارد سال جوانتر از خورشید ما هستند. جرم دنباله دار برای میزبانی سیاره ای مناسب به نظر نمی رسد. با این حال، سنگین‌ترین منظومه دوتایی میزبان یک ستاره، ۲.۷ برابر جرم خورشید است و سنگین‌ترین ستاره‌ای که زمین در مدارش قرار دارد، سه برابر سنگین‌تر از خورشید است.
گرما و قدرت سیستم گریز از مرکز، فرض میزبان بد را تقویت می کند. ستاره اصلی، b Centuari A، ستاره ژانر B با دمای تخمینی 18000 درجه سانتیگراد. این دما سه برابر گرمتر از یک ستاره نوع G مانند خورشید و داغتر از هر سیاره دیگری روی زمین است.
B قنطورس b اشعه ایکس پرانرژی و نور فرابنفش ساطع می کند که می تواند گازها و غبار مورد نیاز برای تشکیل یک سیاره را پراکنده کند. جانسون گفت: ستارگان نوع B یکی از خطرناک ترین و مخرب ترین محیط ها هستند. قبلاً ایجاد سیارات در اطراف این سیارات بسیار دشوار بود.
این تصویر که با ابزار SPHERE و تلسکوپ بزرگ رصدخانه جنوب اروپا در شیلی گرفته شده است، سنگین ترین ستاره دوتایی سیاره، قنطورس b، و سیاره غول پیکر آن، قنطورس b را نشان می دهد.
بر موانع غلبه کنید
سیارات جدید بسیاری از موانع و فرضیات گذشته را شکسته اند. جانسون و همکارانش قنطورس B را با استفاده از SPHERE (ابزار اکتشاف خورشیدی با دقت بالا) نصب شده در رصدخانه جنوب اروپا (ESO) در شیلی کشف کردند. SPHERE گرفتن مستقیم b cen b.
تجزیه و تحلیل رصدی SPHERE محققان را قادر می سازد تا سایر ویژگی های سیارات را که فراتر از اندازه سیارات بزرگ و گرمای شدید سیاره میزبان است، مطالعه کنند. به عنوان مثال، Bicenterus 550 ستاره شناس دورتر از ستارگان دوقلو قرار دارد که بیش از 14 برابر میانگین فاصله پلوتو از خورشید است. شایان ذکر است که هر واحد نجومی برابر با فاصله زمین تا خورشید یا حدود 150 میلیون کیلومتر است.
مقاله محققان در 8 دسامبر در مجله Nature منتشر شد. به گفته نویسندگان، Cenb وسیع ترین مدار سیاره است. این فاصله می تواند بقای سیاره را توجیه کند. زیرا از تشعشعات مضر سیستم قنطورس در امان است ب.
منشأ سیاره B Cen b ناشناخته است و ممکن است در فاصله نسبتاً کوتاهی از دنباله‌دار با شتاب هسته‌ای سرچشمه گرفته باشد. این مدل رایج‌ترین فرآیند تشکیل سیاره است که در آن گاز و غبار سیارات در کنار هم قرار می‌گیرند و سنگ‌ها را تشکیل می‌دهند و کشش گرانشی این عناصر در کنار هم سیارات را تشکیل می‌دهند. سپس جهان جوان به دلیل واکنش های گرانشی به موقعیت فعلی خود می رسد.
همچنین، ستاره b cen b ممکن است در موقعیت فعلی متولد شود. این فرضیه ناپایداری گرانشی نام دارد. دهانه کاتلین ناظران دانشگاه آریزونا می گویند:
در این الگوی از بالا به پایین، جرم سیاره باید به اندازه ای باشد که باعث فروپاشی درونی آن در اثر گرانش شود. در این حالت یک جسم ثانویه کوچک تشکیل می شود و شروع به چرخش به دور ستاره می کند.
مکانیسم ناپایداری گرانشی برای تشکیل اجسام بسیار بزرگ مناسب است. اما این سیاره در مقایسه با ستاره میزبانش کوچک است. به همین دلیل، نظریه ناپایداری گرانشی کمتر امکان پذیر خواهد بود.
ممکن است شبیه مشتری باشد که با واکنش با ستاره ای در منظومه به نقطه ای دور از منظومه فرستاده می شود. با نگاه دقیق به سیارات مرتبط با ستاره های بزرگ، مکانیسم شکل گیری قابل درک است.
[ad_2]
