دانشمندان دانشگاه استنفورد با مشارکت گوگل با موفقیت اولین بلوک زمانی حالت جامد را در کارخانه کوانتومی این غول فناوری ایجاد کردند که به پدیده “عملکرد چند جزیی” دست یافت. با تغییر آرایش اتم های عنصری خود، کریستال امکان حرکت بی حد و حصر را بدون نیاز به انرژی اضافی می دهد.
محققان ادعا می کنند که بلوک های زمانی را در پردازنده کوانتومی گوگل به نام Sycamore ایجاد کرده اند. در کریستال های معمولی، اتم ها در یک ساختار بسیار منظم در یک الگوی اضافی قرار گرفته اند. اما وقتی متبلور می‌شوند، اتم‌ها در یک الگوی تکراری حرکت می‌کنند. به عنوان مثال، چرخش آنها به سمت بالا و پایین به صورت حرکات کنه مانند قابل پیش بینی است. اما مشکل اینجاست که این ریتم تابعی از فرکانس نیروی آغازگر حرکت نیست و در سیستم مناسب، اتم برای همیشه بدون هیچ انرژی اضافی به حرکت یک تکه ادامه می دهد.
اکنون محققان می توانند 20 کیوبیت را با لیزر به پردازنده بفرستند تا عملیاتی شبیه تیک را آغاز کنند. چرخش کیوبیت ها سپس توسط دو پالس لیزری منتقل می شود و تقارن انتقال زمانی را می شکند و کریستال های زمان را تشکیل می دهند. نتیجه نهایی این است که محققان می گویند کریستال های زمان آنها اولین نمونه هایی هستند که “عملکرد چند بدنه” دارند و به ثبات می رسند.
دانشمندان در این آزمایش فقط می‌توانند این سیستم را برای چند صد چرخه مشاهده کنند، اما ادعا می‌کنند که در کوتاه‌مدت، می‌توانند با شبیه‌سازی‌هایی که توسط خود کامپیوتر کوانتومی انجام می‌شود، پایداری بلندمدت کریستال‌های زمان را ارزیابی کنند.
رودریک ماسنر، نویسنده اصلی مقاله مبتنی بر مطالعه در مجله نیچر، می‌گوید: «ما می‌توانیم از این قابلیت محاسبات کوانتومی برای کمک به تجزیه و تحلیل محدودیت‌های خود استفاده کنیم. در واقع، این سیستم به ما نشان می دهد که چگونه خطاهای خود را اصلاح کنیم و رفتار کریستال ها را در طول زمان در مدت زمان محدودی درک کنیم.
فرانک ویلچک برای اولین بار وجود کریستال های کریستالی زمان را در سال 2012 فرض کرد. او گفت که اگر کریستال های معمولی اتم هایی را با فرم معمولی در فضا تکرار کنند، وجود کریستال هایی که در طول زمان شکل خود را تکرار می کنند غیرممکن است؟ این کریستال ها برای اولین بار در سال 2016 در آزمایشگاه آزمایش شدند.
