آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) با تیم کوانتومی Azure مایکروسافت برای بهبود کارایی و اثربخشی ارتباطات با ماهواره ها و فضاپیماها کار می کند. به نظر نمی رسد که ارتباط با فضاپیما برای مقابله با چالش هایی که ناسا در انجام ماموریت هایی مانند استقامت با آن مواجه است، کار دلهره آور باشد. با این حال، ارسال ارجاع به تمام ماموریت های در حال انجام چالشی است که ناسا باید بر آن غلبه کند.
ناسا با فضاپیمای خود که شامل چندین آنتن رادیویی در سراسر ایالات متحده، اسپانیا و استرالیا است، به طور مداوم با شبکه Deep Space ارتباط برقرار می کند. حتی زمانی که زمین در مدار است، ناسا می تواند با شبکه ماهواره ای خود ارتباط برقرار کند.
از این رو سازمان موظف است برای استفاده از شبکه های اعماق فضایی برنامه ریزی مشخصی داشته باشد که لیمیتد در دسترس می باشد. به عنوان مثال، همه این آنتن ها نمی توانند با ماهواره های لبه منظومه شمسی ارتباط برقرار کنند. علاوه بر این، ماموریت هایی مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب و مریخ نورد استقامتی به دلیل داده های باکیفیت بالایی که به زمین ارسال می کنند، از این سیستم در مقادیر زیادی استفاده می کنند.
به همین دلیل، ناسا به منابع محاسباتی زیادی برای اولویت‌بندی و برنامه‌ریزی صدها درخواست ارتباطی در هفته نیاز داشت و اکنون مایکروسافت می‌تواند به ناسا در این چالش کمک کند.
مایکروسافت می‌تواند به ناسا با محاسبات کلاسیک فعلی و تجربه‌اش در بهینه‌سازی الگوریتم‌های کوانتومی کمک کند. تنها دو ساعت طول کشید تا مایکروسافت برنامه ای برای DSN یا شبکه فضای عمیق توسعه دهد. سپس این شرکت برنامه را در 16 دقیقه با شبکه Azure خود راه اندازی کرد و با افزودن راهکارهای سفارشی، این زمان به دو دقیقه کاهش یافت.
مایکروسافت معتقد است که ناسا اکنون می تواند با این قابلیت تغییر کند و به سازمانی سریعتر تبدیل شود. برای کارکرد این سیستم باید کارهای بیشتری انجام شود، اما می تواند به ناسا کمک کند تا ماموریت های پیشرفته ای را به ماه و فراتر از منظومه شمسی ارسال کند.
