پکن خواهان المپیک زمستان گذشته است. همش برف است

راز دوستدار محیط زیست ورزش های زمستانی این است که رقابت زیادی در برف مصنوعی در جریان است. سرمایه کم آب چین باید به اندازه کافی عظیم باشد تا به اندازه کافی تولید کند.

5 فوریه 2022

پکن – چین کوه‌ها را برای میزبانی المپیک زمستانی 2022 جابجا نکرده است. خشکسالی، هدایت آب از مخازن اصلی به پکن و تخلیه کشاورزان صدها خانواده و خانواده‌هایشان، همه برای تغذیه بزرگترین جنبش پوشیده از برف در تاریخ بازی‌های المپیک .

این همان چیزی است که کمیته بین المللی المپیک تصمیم می گیرد بازی های زمستانی را به مکانی بیاورد که تقریباً فاقد یکی از عناصر کلیدی ورزش های زمستانی است: برف. علاوه بر این، پکن و کوه های اطراف آن تا آنجا که ممکن است به طور مصنوعی آب ندارند.

برف موتوری برای چندین دهه نقش مهمی در ورزش های زمستانی داشته است، حتی در مکان های برفی مانند نروژ، سوئیس و کلرادو. در بازی‌های زمستانی پکن، این مسابقات که برای اولین بار در آخر هفته آغاز می‌شود، برگزار می‌شود. در کنار همه برف مصنوعی، مدیریت برف و آب در المپیک ضروری است. کاشی‌های بزرگ و پیش‌بینی واقعیت برف ورزش در همه جا در حالی که ستاره در حال گرم شدن بود.

در بالای کوهی که مسابقه آلپاین در آن برگزار می شود، جایی که هیچ پیست اسکی وجود ندارد، یک نوار باریک سفید که از کیلومترها قابل مشاهده است، اکنون از میان کوه های قهوه ای می گذرد.

مقامات پکن اصرار دارند که تولید برف در بازی ها استرس زا نخواهد بود. مخازن آب محلی که سعی کرده اند نیازهای شهر را برآورده کنند. اما سرمایه‌گذاری چینی در برف‌سازی بخشی از تلاش بزرگ‌تر برای نزدیک‌تر کردن کوه‌های خشک با تبدیل پکن به یک مرکز دائمی اسکی و اسنوبورد است، پروژه‌ای که می‌تواند با چالش‌های ناشی از تغییرات آب و هوایی که باعث باران و خشکسالی می‌شود، مواجه شود.

در سطح جهانی، راز غیر دوستانه مسابقات اسکی و اسنوبورد این است که با کاهش قابل اعتماد بودن برف طبیعی، آنها اغلب با انواع مصنوعی رخ می دهند. همانطور که سیاره به گرم شدن ادامه می دهد، برف ماشینی نقش بیشتری در تضمین بازی پایدار و با عملکرد بالا ایفا می کند.

مایکل مایر، مدیر آسیایی در تکنوآلپین، شرکت ایتالیایی که مسئول تولید برف برای المپیک پکن و المپیک زمستانی گذشته است، می‌گوید: «در حال حاضر نمی‌توان بدون برف مصنوعی ورزش‌های زمستانی داشت».

چیزی که پکن را از بسیاری از مکان‌های گذشته متمایز می‌کند، تامین بی‌رحمانه آب آن است. بگذارید برف ببارد یا چیز دیگری. در چند دهه گذشته، توسعه دهندگان به سرعت آب های زیرزمینی پکن را کاهش داده اند. جولای تا آگوست اغلب سنگین‌ترین ماه‌ها است، اما شهرها و کوه‌های اطراف فقط در زمستان باران می‌بارند: طبق ایستگاه‌های هواشناسی در نزدیکی محل برگزاری المپیک، به‌طور میانگین کمتر از 2.5 اینچ در هر فصل در دهه گذشته.

در سال 2017، آخرین سالی که ارقام بین المللی در دسترس بود، پکن فقط حدود 36000 گالن آب شیرین سرانه داشت، مانند نیجر در غرب آفریقا، در سواحل صحرا. Zhangjiakou، شهری در 100 مایلی شمال غربی پایتخت که میزبان برخی از فعالیت‌های اسکی و اسنوبورد است، در مقایسه با جیبوتی در شاخ آفریقا، برای هر نفر 83000 گالن دارد.

در مقابل، ایالات متحده 2.3 میلیون گالن سرانه دارد. کشورهایی که کمتر از 260000 گالن آب شیرین سرانه دارند، کمبود آب در نظر گرفته می شوند.

فلوریان حجزری که به مدت چهار سال در چین بوده و بر پروژه برف‌سازی تکنوآلپین نظارت می‌کند، می‌گوید که به محض دیدن منظره محل برگزاری المپیک، مقیاس کار خود را تشخیص می‌دهد.

او گفت: “درختان و گیاهان وجود دارد، اما مانند جنگل آلپ نیست: این سبزی برای آب و هوای خشک است.” برف بارید، اما برای مسابقه کافی نبود.

قبل از اینکه تکنوآلپین بتواند پمپی را نصب کند و خط لوله ای به طول 40 مایل به ارزش نزدیک به 60 میلیون دلار بسازد، چین باید دریابد که چگونه آب کافی برای کوه ها تامین کند.

چه مقدار آب؟ به گفته تکنوآلپین، حدود یک میلیون متر مکعب برای پر کردن 400 استخر در اندازه المپیک کافی است. و این فقط برای شروع بازی است. ممکن است با گسترش رقابت، برف بیشتر و آب بیشتری مورد نیاز باشد.

برای جمع آوری همه آنها، مقامات چینی یک ایستگاه پمپاژ راه اندازی کرده اند تا آب را از یک مخزن دورتر منحرف کند.

به گفته رسانه های دولتی، پکن آب را از مخزن بایهبائو این شهر به رودخانه گویشوئی که در نزدیکی استان جریان دارد هدایت کرده است. بازی های المپیک، اما برای مدت طولانی، بیشتر در فصل خشک خشک است. قبل از این، Baihebao مخزن Miyun را به عنوان بزرگترین فروشگاه تصفیه آب برای خانواده های پکن ارائه می کرد.

مقامات در Zhangjiakou – معروف به “جونگ جاه کو” – ده ها کانال آبیاری را بسته اند. هزاران هکتار برای محافظت از آب های زیرزمینی و جابجایی کشاورزان زنده اکنون محل برگزاری المپیک در این ساختمان بلند است.

چین مدرن با پروژه های بزرگ آب غریبه نیست. بزرگترین تلاش آن برای کاهش بحران آب پکن خیلی قبل از بازی های المپیک آغاز شد: یک آبراه عظیم که میلیاردها گالن آب را در سال از جنوب مرطوب کشور به شمال گرسنه منتقل می کند. صدها هزار نفر از اهالی روستا برای باز کردن کانال تخلیه شده اند. آب حاصل از این پروژه فاز ششم تامین آب پکن را تا سال 2020 پوشش می دهد.

از آنجایی که دولت چین در سال‌های اخیر پیشرفت‌هایی در موضوع سیل داشته است، دانشمندان و کارشناسان محیط‌زیست می‌گویند که پایتخت نمی‌تواند استراحت کند.

Ximing Cai، استاد مهندسی منابع آب در دانشگاه ایلینویز در Urbana-Champaign، گفت: “آنها هنوز هم باید بیشتر از صرفه جویی در آب، افزایش بهره وری آب و تضمین عدالت اجتماعی در مدیریت آب انجام دهند.” او گفت که اگر المپیک توسعه اقتصادی در تپه های نزدیک پکن را تقویت کند، “استفاده از آب باید برنامه های مربوطه را به دقت برنامه ریزی کرد.”

اما تغییرات اقلیمی می‌تواند تقاضای آب را در شمال چین عمیق‌تر کند، که می‌تواند تأثیر مخربی بر ظرفیت ذخیره‌سازی آب چین جنوبی داشته باشد. دانشمندان دریافته‌اند که موج‌های گرما و سیل‌های شدید اخیر در چین به احتمال زیاد ناشی از تغییرات آب و هوایی ساخته دست بشر است.

ژنگ گوگوانگ، مقام ارشد آب و هوای کشور، در سال 2015 به مجله حزب کمونیست گفت: “در زمینه گرم شدن کره زمین، خطر پروژه های زیرساختی “عواید چین در حال افزایش است.”

مقامات چینی می گویند که اثرات بارش برف را محدود می کنند، به ویژه به این دلیل که برف پس از ذوب شدن جمع می شود تا بتوان از آن دوباره استفاده کرد.

اما دانشمندانی که بر روی تشکیل برف مطالعه می کنند دریافته اند که نیمی از آب پس از انفجار تبخیر می شود، توپخانه، اما قبل از اینکه به داخل یخ بیفتد. برخی از پوسته ها در اثر باد از بین رفت. برخی از قطرات به طور کامل منجمد نمی شوند و در نهایت به زمین می ریزند.

دو محقق سوئیسی، توماس گرونوالد و فابیان ولفسپگرگر، آزمایش‌هایی را در یک پیست اسکی در نزدیکی داووس انجام دادند و دریافتند که 35 درصد از آب مورد استفاده برای اسنوبورد از طریق این روش‌ها از بین می‌رود. (آبی که به داخل خاک نفوذ می کند تمام نمی شود، البته به پر کردن آب های زیرزمینی کمک می کند.)

با این حال، Wolfsperger گفت که ساخت یک مرکز اسکی در نزدیکی یک مکان کم آب مانند پکن “مطمئنا سازگار با محیط زیست نیست”. اما ورزش های زمستانی به طور کلی هرگز به این شکل نبوده است.»

تحقیقات دیگر نشان داده است که اسکی صرف نظر از نوع برفی که استفاده می کند، می تواند به خاک و پوشش گیاهی آسیب برساند.

برای اسکی بازان و اسنوبورد سواران، تمام مسابقات اتومبیل برفی همه چیز را در مورد نحوه آماده سازی آنها برای المپیک، بزرگترین رویداد زندگی آنها، از مومی که برای افزایش سرعت استفاده می کنند تا تمرین برای افزایش خطرات سطحی، تغییر می دهد. . ورزشکاران می گویند که در آب و هوای گرم تر، سطوح برفی ساخته دست بشر سریعتر از سطوح ساخته شده از برف طبیعی می شکنند.

جسی دیگینز، دارنده مدال طلا در مسابقات کراس کانتری که یکی از فعالان تغییرات آب و هوایی شد، گفت: «این اولین بار نیست که ما در برف مصنوعی مسابقه می دهیم و مایه تاسف است که آخرین بار هم نخواهد بود. در سالهای اخیر.

او گفت: «این سخت‌تر و یخ‌زده‌تر است و با اقلیم‌های مختلف تغییر می‌کند. “و چون سریع است، بعضی جاها در سراشیبی خیلی سریعتر اسکی می کنند. این می تواند مسیر را خطرناک کند – نمی خواهم بگویم که خطرناک است – اما از نظر فهمیدن اینکه کجا می روید بسیار دشوار است.”

تحت شرایط خاص، مانند دمای بسیار سردی که در چین انتظار می‌رود، گاهی اوقات اسکی‌بازان آلپاین برف مصنوعی را ترجیح می‌دهند، زیرا تکنسین‌ها می‌توانند پوسته‌های مرطوب تولید کنند که به نوعی سطح سخت، صاف و سخت منجمد می‌شوند.

تراویس گانونگ، آمریکایی که در مسابقات سرعت تخصص دارد، می گوید: “ضخیم تر است.” واقعاً از سنگ ساخته نشده است و وقتی فشرده تر شود. فقط خوب می نشیند و بسیار یکنواخت می شود. “ما اینطوری دوست داریم. “

کیت برادشر گزارش مشارکت