[ad_1]
گاهی اوقات، تنها چیزی که از رسانه نیاز داریم، سرگرمی است. ذهن انسان لازم نیست لحظه ای ایده ها و داستان های چالش برانگیز را بیرون بکشد و می خواهد فقط چیزی را ببیند که برای مدتی از آن هیجان زده و لذت ببرد. کاری که مارول استودیو اخیراً به خوبی انجام داده است. استودیو ایلومینیشن با موضوع خاص خود یعنی After Despicable me Success توانست جایگاه ویژه ای را در قلب دوستان انیمیشن باز کند. این استودیو ممکن است به اندازه پیکسار و دیزنی داستان های جذاب و چالش برانگیز ارائه نکند، اما شکی نیست که عمیقاً در یک چیز دخیل است: سرگرمی و سرگرمی. Sing 2 نه تنها 110 دقیقه مخاطبان خود را سرگرم کرد، بلکه به موفق ترین سکانس نور تبدیل شد. با تماشای این انیمیشن با ویجیاتو همراه باشید.
انیمیشن Sing 2 در ژانر کمدی به کارگردانی و نویسندگی گارث جنینگز. متیو مک کانهی، ریس ویترسپون، اسکارت جوهانسون و تارون اگرتون در این فیلم به ایفای نقش پرداخته اند. در Sing 2 می بینیم که Buster Moon Theater برخلاف دفعه قبل بسیار تجاری و موفق است و سعی می کنند توجه سازندگان بزرگ تئاتر را به خود جلب کنند. سرانجام باستر مون قلبش را به دریا می اندازد و تیمش را برای رویارویی با کریستال جمع می کند. یک خط داستانی ساده و خاطره انگیز که قسمت سوم ماداگاسکار را به خاطر می آورد. اما این بار ساده، جمع و جور و بسیار منظم.
در ابتدا باید اشاره کنم که Sing 2 یک چیز دارد که ارزش آن را بسیار کاهش می دهد. فقدان ساختار داستانی و داستان سرایی خوب، عمدتاً تجاری. اما ناهماهنگ بود، تلاشی برای گنجاندن متن در فیلمنامه صورت نگرفت و در نهایت می توان گفت که شاهد روایت ضعیفی بودیم. تعریف شخصیت در سطح تیپ انجام می شود و شخصیت های قبلی هیچ گونه پردازش و توسعه ای ندارند. مون با فریب و دروغ برای خودش و رویاهایش وقت می خرد، رزیتا با بی اعتمادی اش و مینا با کمرویی اش مبارزه می کند، جانی می خواهد ثابت کند چقدر خوب است و با چالش خاصی روبرو نمی شود!
این بار برخلاف داستان اول، دشمنی را می بینیم. مستر کریستال به نوعی منفی است و فقط برای این است که روند داستان از مسیر منطقی پیروی کند. کلی کالووی نیز شخصیتی افسرده و تنها است که تنها انگیزه خود را برای مطالعه از دست می دهد و پورشا به لطف پدرش فکر می کند که رئیس است و می تواند روی صحنه هر کاری انجام دهد. آنها همه سرباز هستند و کاری را انجام می دهند که ما از آنها انتظار داریم. در واقع، تنها دلیل آنها این است که انیمیشن داستان دارد. نظر من را بخواهید، تف کردن به آن وحشتناک نیست، نه به خوبی تشکر از جانینگ!
طنز این بخش بیشتر در مورد هسته اسلپ استیک و ایجاد موقعیت باخت است. خوشبختانه این لحظات عالی کمدی نمایش داده شد و باعث لبخند تماشاگران شد. اما هدف از انیمیشن تنها یک چیز است: ایجاد یک خانواده و موسیقی دوست داشتنی. موفقیت بود؟ صد در صد! ایلومینیشن در انیمیشن طرح ها و امضاهای خاص خود را دارد و این بار دنیای جالب و رنگارنگ تری را خلق کرده اند. خوشبختانه آنها هر چه داشتند را در آخرین لحظات گذاشتند و توانستند تجربه ای بسیار چشم نواز و هیجان انگیز را ارائه دهند.
نش علاوه بر طراحی چشم نواز، از بازی خیره کننده صداپیشگان غافل نمی شود. متیو مک کانهی حال و هوای دوستانه و شاد باستر مون را به تصویر می کشد و این شخصیت را به یکی از دوست داشتنی ترین شخصیت های دنیای ایلومینیشن تبدیل می کند. Taron Ajraton را فراموش نکنید که نشان داد خواننده بزرگی است. به امید روزی که شاهد ورود او به صنعت موسیقی باشیم! ریس ویترسپون احساس غم و تنش رزیتا را نشان می دهد و به شخصیت او کمک زیادی می کند. نیل کرول همچنان شخصیت گانتر را شاد و شاد نگه می دارد و او را به شدت خنده دار می کند.
گرت جنینگز با صدای سرگرم کننده اش به جای کراولی بار دیگر کمدی را یادآوری می کند و اسکارلت جوهانسون نشان می دهد که او به اندازه بازیگری خوب است. توری کلی، هولسی، فارل ویلیامز و بونو (خوانندگان اصلی U2) در این برنامه زیبا کار بسیار خوبی انجام دادند. بابی کاناواله که به خاطر نقش خشن و عصبی اش شناخته می شود، توانست حس ترس و رنجشی را در شخصیت خود ایجاد کند که باید قدردان آن باشیم. نیک آفرمن، پر چلسی پرتی، آداما آدام باکستون، اریک آندره و ອື່ນໆ دیگر بازیگران مشهور این انیمیشن هستند که همگی بازی فوق العاده ای داشته اند. انیمیشن Sing 2 می تواند یکی از بهترین انیمیشن ها در زمینه صدا باشد.
قطعات موسیقی اکتیو معروف ترین و موفق ترین آثاری هستند که در سال های اخیر منتشر شده اند. خوشبختانه تنوع خوبی وجود دارد و می توانید آهنگ هایی از The Struts، Shawn Mendes، Old Coldplay و خود U2 را در Sing 2 پیدا کنید. معمولاً تمرینات آنطور که باید خوب و قوی نیستند، اما اجرای زیبای صدای انیمیشن ثابت می کند. در غیر این صورت. مثلا آهنگ Sky Full of Stars که توسط Taron Ajraton خوانده شده است به دلیل خلاقیت ساده اش هم هیجان انگیز و هم ساده می شود و صدای آجرتون آن را زیباتر از همیشه می کند. اجرای Holsey Could Have Been Me بسیار زیباتر از اجرای اصلی است و همین امر در مورد تمام نمایش های دیگر صدق می کند.
سکانس پایانی موزیکال قطعا یادآور ماداگاسکار 3 است و نمایشی عجیب و چشم نواز توسط الکس و دوستانش بود، اما این بار نمایش بسیار جذاب بود. یکی این که به آنها خوش می گذرد و داستانی که تا اینجا گفته شد سازگارتر است. برای سرگرم کردن شنوندگان 2 آیتم بخوانید، این کار را انجام دهید، و اگر نمی توانید داستانی فکر برانگیز و چالش برانگیز بگویید، از تمام پتانسیل خود دست کم نگیرید. تماشای یک آهنگ کمدی در حال اجرای یک آهنگ پرطرفدار به خودی خود ایده جالبی است که به خوبی اجرا می شود.
در نهایت Sing 2 با وجود اینکه داستان و روایت بسیار بدی دارد اما همچنان ما را از تماشای سکانس موزیکال آن لذت می برد. واضح است که هدف فیلم کاملاً تجاری و موفق است. انیمیشن های بعدی ممکن است در دسته Gillette Plugger گنجانده شوند. کاری که از آن متنفریم، اما وقتی ناراضی هستیم و به دوپامین نیاز داریم، دوباره به آن نگاه می کنیم و برای مدتی شادی می کنیم. فکر می کنم هدف Sing 2 همین باشد. ما را برای مدتی در دنیای رنگارنگ حیوانات سخنگو غرق می کند. امیدوارم این فرنچایز در شماره بعدی (اگر کار کند) روایت را بهبود بخشد، ست مک فارلین برگشته و تارون اگرتون یک آلبوم موسیقی ارائه می دهد!
[ad_2]
