بازار جهانی کربن جدید می تواند تغییرات آب و هوایی را اغراق کند

پس از تصویب نهایی مقررات مربوط به کنفرانس آب و هوای سازمان ملل در گلاسکو در اوایل ماه جاری، کشورها آماده راه اندازی بازارهای بین المللی کربن هستند.

بر اساس COP26، کشورها باید بتوانند اعتبارات کربن مورد تایید سازمان ملل را بخرند و به سرعت بفروشند و از آن به عنوان راهی برای دستیابی به توافق کاهش گازهای گلخانه ای تحت توافق پاریس استفاده کنند.

اما برخی ناظران نگرانند که این مقررات شامل شکاف های قابل توجهی باشد که می تواند به نظر برسد که کشورها در زمینه انتشار گازهای گلخانه ای بیشتر از آنچه که هستند پیشرفت می کنند. دیگران هشدار می دهند که این معامله می تواند ایجاد اعتبارات کربن را در یک بازار غرامت داوطلبانه جداگانه تسریع کند، که اغلب به دلیل اغراق آمیز بودن مزایای آب و هوایی نیز مورد انتقاد قرار گرفته است.

اعتبارات کربن یا جبران، توسط برنامه هایی تولید می شود که ادعا می کنند از انتشار تن ها دی اکسید کربن جلوگیری می کنند یا همان مقدار را از جو بیرون می کشند. آنها به طور کلی برای اقداماتی مانند توقف جنگل زدایی، کاشت درختان، و به کارگیری تکنیک های خاص مدیریت زمین پاداش دریافت می کنند.

آژانس بازرسی جدید، که قرار است سال آینده تشکیل شود، رویکرد نهایی را برای ممیزی، نظارت، و تایید برنامه های فروش اعتبار کربن مورد تایید سازمان ملل ایجاد خواهد کرد. توافقنامه گلاسکو فرآیند جداگانه ای را برای کشورها ایجاد می کند تا از طریق همکاری با سایر کشورها در برنامه های کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، مانند تأمین مالی نیروگاه های جایگزین در سایر کشورها، درآمد اعتباری در راستای اهداف پاریس خود ایجاد کنند.

کارشناسان در مورد اینکه بازار مورد حمایت سازمان ملل چه اندازه خواهد شد، شرایط جدید چه خواهد بود و جزئیات چقدر ممکن است بسته به روش نهایی تغییر کند، اختلاف نظر دارند. جسیکا گرین، استاد علوم سیاسی در دانشگاه تورنتو، که بر مدیریت آب و هوا و بازارهای کربن تمرکز دارد، گفت: اما این روند “آهسته، پیچیده است، تلاش برای ایجاد زیرساخت برای تجارت کربن تجاری تر”.

ایالات متحده و اتحادیه اروپا گفته اند که قصد ندارند برای دستیابی به اهداف انتشار گازهای گلخانه ای خود بر اساس توافقنامه پاریس به کازینوهای اعتباری خام متکی باشند. اما کشورهایی از جمله کانادا، ژاپن، نیوزلند، نروژ، کره جنوبی و سوئیس گفته اند که بر اساس مخفف Carbon از اعتبارات کربن استفاده خواهند کرد. در واقع، سوئیس در حال حاضر پروژه هایی را در پرو، غنا و تایلند تامین مالی می کند به این امید که این ابتکارات را در راستای هدف خود در پاریس لحاظ کند.

اکثر ناظران حداقل یک دستاورد بزرگ در گلاسکو را ستایش می کنند: اکثر قوانین از شمارش مضاعف پیشرفت آب و هوایی جلوگیری می کند. این بدان معناست که دو کشور تجارت کربن نمی توانند از مزایای آب و هوایی خود برای رسیدن به مقصد پاریس خود استفاده کنند. فقط کشورهایی که اعتبار می خرند یا اعتباری را که ایجاد کرده اند حفظ می کنند، می توانند این کار را انجام دهند.

بازاریابی سفارشی

اما برخی از کارشناسان نگرانند که این هنوز راهی برای شمارش مضاعف باشد.

توسعه دهندگان پروژه افست می توانند اعتبارات کربن بلندمدت را از طریق برنامه های اختصاصی، مانند برنامه هایی که توسط ثبت کننده هایی مانند Verra یا Gold Standard مدیریت می شوند، تولید و بفروشند. شرکت‌های نفت و گاز، خطوط هوایی، و غول‌های فناوری در تلاش برای دستیابی به اهداف خالص انتشار گازهای گلخانه‌ای، مقدار فزاینده‌ای غرامت از طریق این برنامه‌ها خریداری می‌کنند.

دنی کالنوارد، مدیر سیاست در CarbonPlan، یک سازمان غیرانتفاعی که یکپارچگی تلاش‌های جبران کربن را تجزیه و تحلیل می‌کند.

توسعه دهندگان می گویند، این نشان می دهد که برزیل می تواند برای غرامتی که از طریق بازار داوطلبانه فروخته می شود، پول جمع آوری کند – در حالی که خود این کشور همچنان می تواند از مزایای کربن برای پیشبرد انتشار گازهای گلخانه ای خود تحت توافقنامه پاریس استفاده کند. کالنوارد گفت که این بدان معناست که ممکن است بین کشورها و شرکت هایی که هر دو اصرار دارند اعتبار یکسان انتشار گازهای گلخانه ای آنها را کاهش دهد، شمارش مضاعف وجود داشته باشد.

جف جی میچل / گتی ایماژ

یک مشکل دیگر این است که مطالعات و بررسی‌ها نشان داده‌اند که برنامه‌های غرامت داوطلبانه می‌توانند به دلیل مسائل حسابداری متعدد، سطوح کاهش یا حذف دی اکسید کربن را افزایش دهند. اما این واقعیت که سازمان ملل این پروژه‌ها را تنظیم نمی‌کند، می‌تواند شفاف‌سازی بازار باشد که تقاضای اضافی برای این غرامت‌ها را افزایش می‌دهد و توسعه پروژه‌های اضافی با مزایای مشکوک اقلیمی را تحریک می‌کند.

کالنوارد گفت: «این چراغ سبز عالی برای ادامه گسترش این بازارها است.

برخی ناظران فکر می کنند که بسیاری از کشورها ترجیح می دهند از اعتبار بازار داوطلبانه برای مقصد پاریس خود استفاده نکنند. به طور مشابه، برخی از بازارها ممکن است بین وام هایی که کشورها به این شیوه استفاده می کنند یا از آنها استفاده نمی کنند، تمایز قائل شوند و اعتبار را برای نشان دادن کیفیت و قیمت نسبی آن ها به صورت مناسب برچسب گذاری کنند.

“من انتظار دارم که شناخت بیشتر شود [corresponding adjustments] متیو براندر، استاد ارشد حسابداری کربن در دانشکده بازرگانی دانشگاه ادینبورگ، در ایمیلی نوشت: اطمینان از یکپارچگی زیست‌محیطی ادعاهای غرامت داوطلبانه ضروری است، سپس بازار در آن جهت حرکت خواهد کرد.

ناسازگار حسابداری

لامبرت اشنایدر، هماهنگ کننده تحقیقاتی برای سیاست بین المللی آب و هوا در موسسه Oeko در آلمان، ماه گذشته به “شکاف بزرگ” دیگری در تحلیل اشاره کرد.

اشنایدر، که بخشی از تیم اتحادیه اروپا بود که در مورد قوانین بازار کربن مذاکره می کرد، گفت: این قوانین به کشورها اجازه می دهد تا از روش های مختلف حسابداری در زمان های مختلف برای اعتبارات کربن تولید شده و فروخته شده استفاده کنند. که ممکن است به شمارش مضاعف منجر شود. در سناریویی که او نشان می دهد، انتشار گازهای گلخانه ای به نصف کاهش می یابد، اعتماد کربن ممکن است توسط هر دو کشور درخواست شود.

نتایج حاصل از روش حسابداری ممکن است در طول زمان، کم و بیش، متعادل شود، اگر همه کشورها همیشه از یک روش استفاده کنند. اما در عوض، هر کشوری می‌تواند مفیدترین روش را هر بار که پیشرفت را گزارش می‌کند انتخاب کند، که احتمالاً ریاضیات کربن کلی را تحریف می‌کند.

اشنایدر می گوید: «مسئله چیدن گیلاس است.

مزایای آب و هوا زیر سوال رفته است

زمینه نگرانی دیگر این است که قوانین به کشورها اجازه می دهد از اعتبار برنامه پیش از سیل سازمان ملل متحد به نام مکانیسم توسعه پاک استفاده کنند که توسط پروتکل کیوتو که در سال 2005 لازم الاجرا شد مجاز شد.

این سیستم برای کشورهایی که پروژه های انرژی پاک در کشورهای دیگر مانند نیروگاه های خورشیدی و بادی را تامین مالی کرده اند، برای انتشار گازهایی که ممکن است بتوانند از آن جلوگیری کنند، گواهینامه های کاهش انتشار صادر کرده است. این برنامه برای ایجاد انگیزه برای کشورهای ثروتمند برای تامین مالی توسعه پایدار طراحی شده است. یونگ در یک کشور فقیر. آنها به تولید اعتبار با این فرض ادامه می دهند که در غیر این صورت برق از منابع آلودگی مانند زغال سنگ یا نیروگاه های گاز طبیعی تولید می شود.

بر اساس قوانین مورد تایید گلاسکو، کشورها می توانند به درخواست وام از پروژه های ثبت شده در سال 2013 یا بعد از آن برای اولین هدف کاهش انتشار (که در بیشتر موارد به سال 2030 اشاره دارد) ادامه دهند.